BEBEKLERİMİZ

15 Şubat 2010 Pazartesi

alminamızı kaybettik :'(((


Canım kızım nerden başlasam bilmiyorum.Seni nasıl tarif etsem nasıl anlatsam sen gideli nasıl üzgün olduğumu.gitti diyorum diğerini söylemeye dilim varmıyor ,gücüm yetmiyor :'(.ama şunu biliyorum,giderken benden çok şeyi götürdün.bana aşk,sevgi,sadakat ve saygı ney diye sorsalar seni anlatırdım.bunu bir pazar günü içimden ağlarken yazıyorum.kalbim acıyor,canım yanıyor ama şunu biliyorum ki SENİ ÇOK ÖZLEDİM.dışarı çıkıp eve geldiğim zaman gülerek sevinerek beni bekliyor,her gördüğümde sanki seni senelerdir görmemişim çok özlemiş sarılır öperim ama şimdi yoksun yokluğuna alışamadım.her eve geldiğimde resmine bakıp ağlıyorum,merak ediyorum sende beni ,benim seni özlediğim gibi özledinmi acaba.bir gün kavuşcaz yine sarılcam,yine öpcam hiçö ayrılmayacak gibi sarılcam ogün.sana cenneti veriyorum deseler ben alminayla badi yanımda olsun cehennemin köşesinde onlarla mutlu olurum derim.şimdi bajçeli evlerden nefret ediyorum çünki sen ve badi olmadan bahçede istemiyorum.sen gülsün,badide papatya çiçeklere ihtiyacım yok hepsi sizde şimdi nerdesin ne yapıyorsun merak ediyorum.ağlarken gözüm değil KALBİM ACIYORR :((((

Hiç yorum yok: